Het is een verschijnsel van deze tijd dat met het opschuiven van de gemiddelde levensduur popartiesten uit de jaren 60 en 70 jaren blijven toeren tot voorbij hun mid-zeventiger jaren. Voorbeelden genoeg. Bob Dylan (77), Mick Jagger (75), Neil Young (73), Alice Cooper (71), Roger Hodgson (Supertramp) (69) én Bryan Ferry (73) zijn flink op weg. Zolang de artiest mentaal en fysiek nog in orde is wordt er bijna jaarlijks getourd. Dat geldt zeker voor Bryan Ferry. De charismatische frontman en stijlicoon van de legendarische artrock band Roxy Music komt bijna jaarlijks naar België (2019 Bozar Brussel, 2018 Lotto Arena Antwerpen, 2017 Rock Zottegem, 2016 Stadsschouwburg Antwerpen, 2015 AB Brussel en 2014 Koninklijk Circus Brussel) en Nederland.

De belangstelling voor het rock icoon blijft onverminderd. Zijn nieuwe Europese tournee die start in Nederland is zelfs met twee dagen vervroegd wegens een extra concert in Groningen naast Eindhoven en Amsterdam. Maar het zijn niet alleen de jongeren van toen, de zogenaamde babyboomers die naar die concerten blijven komen, ook jongere generaties ontdekken met plezier de artiesten van vroeger. De grote zaal van het Muziekgebouw hier in Eindhoven is dan ook al maanden uitverkocht. Deze zaal met goed zicht en goed geluid, voor de gelegenheid ingedeeld met circa 2000 vrije zit- en staanplaatsen leent zich prima voor dit soort concerten in een ongedwongen ambiance voor jong en oud.

Bryan Ferry is op wereldtournee. Uit de setlist van 23 songs van het eerste luik van de 11 data tellende tour in Zuid-Afrika, Australië/ Nieuw-Zeeland en Japan in februari/maart worden slechts 10 songs weerhouden voor het 16 data tellende Europese luik van 20 mei tot 17 juni afgetrapt op maandag 20 mei in Groningen.

Roxy Music de oude band van Bryan Ferry is eind maart opgenomen in de Rock & Roll Hall of Fame.
De huidige tour staat dan ook in het teken van Roxy Music’s commercieel meest succesvolle plaat ‘Avalon’ (1982) waaruit zes van de tien songs zullen worden gespeeld. Het stijlicoon Bryan Ferry staat voor een gelaagd gesofistikeerd en verfijnd geluid. Daartoe staat een 10-koppige band op het podium. Voor ons van links naar rechts zijn dat de backing vocalisten Aleysha Lei (Gordon) en Hannah Kemoh vooraan op een lijn met centraal zanger Bryan Ferry (orgel en Wurlitzer piano), Richard Cardwell (Band Leader- Keyboards), Tom Vanstiphout (gitaar), Luke Bullen (Drums), Jerry Meehan (basgitaar), achteraan rechtsboven de dames Jorja Chalmers (saxofoon, klarinet & keyboards) en Marina Moore (viola & viool) en uiterst rechts Chris Spedding (74) (gitaar). Bijzonder is de aanwezigheid van onze landgenoot Tom Vanstiphout (44), vaste gitarist van Milow en zelf een verdienstelijk songwriter die in het verleden actief was bij o.m. Yasmine, Soulsister en Clouseau.

Ferry en Co nemen ons voorzichtig op sleeptouw en dompelen ons onder in het gesofistikeerd uitgebalanceerd gelaagd geluid met de ijle zang van Ferry zoals die zich voor het eerst manifesteerde tijdens Roxy Music’s tweede periode (1979-1982) waarin “Flesh + Blood” (1980) de overgang maakte naar Avalon (1982) en verder naar ‘Boys and Girls’ zijn eerste en ook beste soloplaat uit 1985 na de split van Roxy Music in 1983. (vanavond goed voor 11 songs). Het is dat zweverig bandgeluid onder aanvoering van Bandleader/ keyboardist Richard Cardwell dat de eerste vier songs bindt met o.m. theatraal gestyleerde popsongs als “The Space Between“ en “The 39 Steps”. Het is nog wat wennen voor zowel Ferry als voor het publiek, stem en geluid zitten nog niet goed. Het is pas bij de vijfde song “Out of the Blue” een oud uptempo RM nummer uit hun eerste periode (1972- 1976) dat er meer dynamiek komt via de herkenbare vioollijn en de zijdezachte zwarte soulvolle achtergrond stemmen van Gordon en Hannah die Ferry’s wat versleten stem uitermate geslaagd bijkleuren. Het valt op hoe stijlvol en met veel zorg alle intro’s klinken. Drummer Luke Bullen zit achteraan in het midden met rondom zich geluidsschermen om te voorkomen dat het geluid van het slagwerk te zeer zou domineren of Ferry’s al fragiele zangstem zou verstoren - de zanger dekt regelmatig zijn linkeroor af – met als resultaat dat alle instrumenten er gebalanceerder uitkomen. De nuances en dynamiek komen zo beter tot hun recht. De intro van “Slave to Love” is zo een pareltje met nog verder een fantastische gitaarsolo van ouwe klassebak Chris Spedding. Een lekker rommelig “Just Like Tom Thumb’s Blues” (de obligate Dylan cover maar deze keer geen ballade) met perfect getimede ooh-oohs in het koortje, afgewisseld met gitaarsolo’s van Tom Vanstiphout en Chris Spedding en aangescherpt door Ferry’s mondharmonica (a la Let’s Stick Together), een zwoel “Running Wild” met die hemelse saxofoon van Jorja Chalmers, en “Dance Away” in een nieuw arrangement zitten op het juiste spoor.

Voor de hardcore Roxy Music/Bryan Ferry fans zitten er in de setlist van dit Europese luik van de tournee een aantal verrassingen. ”Prairie Rose” de laatste song van ‘Country Life’ uit 1974 is zo’n typisch Roxy Music nummer dat zelden wordt gespeeld. Meestergitarist Chris Spedding laat met bijzonder fraai snarenspel voor even de RM hoogdagen herleven al heeft de stem van de frontman veel aan kracht verloren. Verderop zullen ook “ Just Like Tom Thumb’s Blues”, “ Tokyo Joe “, “Can't Let Go “ en “ A Hard Rain's A-Gonna Fall” de setlist halen.

Na dit spannend blokje is er terug ruimte voor wat laidback. Ferry gaat aan de piano zitten en zingt met lage stem “Boys and Girls”, een zachte sax, wat viooltrekken, toetsen en gitaar onderstrepen het ijle geluid. Ferry zelf kruidt de sfeer met wat orgelklanken tot een geslaagde uitvoering.

Dan komt terug een periode met lichtwegende songs uit de ‘Avalon/Flesh + Blood’ albums met achtereenvolgens “To Turn You On“, “My Only Love“ en “Take A Chance With Me“. Daartoe gaat Ferry aan de piano zitten en zingt meestal alleen zonder hulp van de backing vocals met zachte fluisterstem in een lager register met verminderd bereik. Het wordt duidelijk dat Ferry vanavond een mindere dag heeft. Zijn stem blijft de zwakke schakel al brengt de zanger het er toch goed af omgeven door een sterke band en hebben zijn songs stuk voor stuk de tand des tijds doorstaan. Het geluid klinkt bij momenten ook wat rommelig, de band is nog niet goed ingespeeld voor de sterk gewijzigde setlist en er zijn wat technische problemen. Toch beheerst Musical Director Richard Cardwell aan de keyboards het geheel en legt hij een verfijnd sonisch tapijt onder de songs. In “To Turn You On” houdt Ferry nog de juiste ingetogen toon aan met zacht smachtende vocalen. Bij “My Only Love” worden de meubelen gered door de inbreng van Jorja Chambers (sax) en Chris Spedding (gitaar) die aan het eind alle ruimte krijgen om te soleren zij aan zij vooraan het podium, om duimen en vingers af te likken. Tenslotte blijft “Take A Chance With Me” met lange intro, lichten uit, een dramatische gitaarlijn en heel stijlvol verpakt nog steeds een knappe song uit Ferry’s tweede RM periode.

Na dit dromerige luik is het terug tijd om het ritme fors op te krikken. Het weerbarstige “Tokyo Joe” is de voorzet voor ingekorte versies van twee van zijn grootste hits “Love Is The Drug” en” More Than This”. Doch zo afgehaspeld hebben ze minder impact. De finale wenkt met het onverslijtbare mooie titelnummer “Avalon” op kop al wordt de sfeer danig om zeep geholpen door technische problemen tijdens de stemuithalen van Hannah Kemoh al maakt die nog een en ander goed door extra lang een noot aan te houden. Maar van dan af is het echt prijs! De oude Roxy Music frontman haalt zijn stem van weleer naar boven en we krijgen op rij een fantastisch “Can’t Let Go” met een gedreven Ferry gestuwd door een full band sound waarin de gitaristen om beurten van jetje mogen geven gevolgd door een ophitsend “A Hard Rain's A-Gonna Fall” (nog een Bob Dylan cover maar dan zijn beste) waarin violiste Marina Moore het ritme naar ongekende hoogtes fiddelt en de zaal naar het kookpunt brengt. De toegift laat niet lang op zich wachten, het onvermijdelijke “Let’s Stick Together” zet de zaal op zijn kop, violiste Marina bedient bovenaan ritmisch raspend het wasbord en verder is er ruimte voor opzwepende solo’s /instrumentatie van Ferry op mondharmonica, Spedding en Vanstiphout op gitaar, fenomenaal. Voorwaar een aanstekelijke uitsmijter. Maar het is nog niet gedaan, we krijgen nog een mooi “Jealous Guy” met alles erop en eraan, een mooi uitgebalanceerd geluid waarin gitaar, sax en het fluitje van Ferry een hoofdrol spelen in een fraai glinsterend decor. Een geweldig opzwepend “Editions of you” zet een feestelijk punt achter deze toch wel geslaagde show. De oude RM frontman mag dan wel zijn wilde haren en zijn stem van weleer voorgoed kwijt zijn, zijn charmerende uitstraling, onverwoestbare songs en drive blijven vaste troeven, live ondersteund door een geweldige band van topmuzikanten en waar nodig wat vocale steun van twee juist aanvoelende, perfect afgestemde backing vocals. Het verlies aan stempower en nuance laat zich vooral voelen als Ferry alleen smachtende ballads gaat zingen aan de piano. Zijn typische glimlachje krijgen we nog wel een paar keer te zien.

Geen memorabel optreden wel genoeg vitaminen voor een volgende keer, zeker als Ferry doorgaat met het opdiepen van vergeten parels uit zijn rijke catalogus (8 Roxy Music en 16 Bryan Ferry solo studioalbums). Een optreden van Bryan Ferry blijft ook in niet optimale omstandigheden de moeite waard.

Marc Buggenhoudt

Foto's © JiVe

Setlist
Tour: World Tour 2019
1. India (intro) (Roxy Music: Avalon, 1982)
2. Flesh + Blood (Roxy Music: Flesh + Blood, 1980)
3. The Space Between (Roxy Music: Avalon, 1982)
4. The 39 Steps (Bryan Ferry: Mamouna, 1994)
5. Out of the Blue (Roxy Music song) (Roxy Music: Country Life, 1974)
6. Slave To Love (Bryan Ferry: Boys and Girls, 1985)
7. Just Like Tom Thumb’s Blues (Bryan Ferry: Dylanesque, 2007) (Bob Dylan cover)
8. Running Wild (Roxy Music: Flesh + Blood, 1980)
9. Dance Away (Roxy Music: Manifesto, 1979)
10. Prairie Rose (Roxy Music: Country Life, 1974)
11. Boys and Girls (Bryan Ferry: Boys and Girls, 1985)
12. To Turn You On (Roxy Music: Avalon, 1982)
13. My Only Love (Roxy Music: Flesh + Blood, 1980)
14. Take A Chance With Me (Roxy Music: Avalon, 1982)
15. Tokyo Joe (Bryan Ferry: In Your Mind, 1977)
16. Love Is the Drug (Short) (Roxy Music: Siren, 1975)
17. More Than This (Short) (Roxy Music: Avalon, 1982)
18. Avalon (Roxy Music: Avalon, 1982)
19. Can't Let Go (Bryan Ferry: The Bride Stripped Bare, 1978)/ (Roxy Music: Live EP The High Road, 1983)
20. A Hard Rain's A-Gonna Fall (Bryan Ferry: These Foolish Things, 1973) (Bob Dylan cover)
Encore
21. Let's Stick Together (Wilbert Harrison cover) (Bryan Ferry: Let's Stick Together, 1976)
22. Jealous Guy (John Lennon cover) (Roxy Music: single, 1981)
23. Editions of You (Roxy Music: For Your Pleasure, 1973)